Być przedszkolakiem...

Zanim mały Singapurczyk zostanie uczniem zwykle uczęszcza do przedszkola. Przedszkole trwa dwa lub trzy lata i nie jest obowiązkowe.
Edukacja od samego początku traktowana jest poważnie. Każdy rodzic, którego dziecko uczęszcza do singapurskiego przedszkola chodzi na wywiadówki i dostaje raport o postępach latorośli. Kura widziała "raport postępów" pewnego trzylatka gdzie na kilku stronach był opis umiejętności jakie dziecko zdobyło w przedszkolu. Obok opisu umiejętności typowych dla wieku czyli:

• samodzielne jedzenie
• samodzielne ubieranie
• rozwój mowy

były informacje o tym czego nauczył się maluch podczas zajęć z angielskiego, matematyki, science, muzyki i plastyki. Singapurskie przedszkolami mają swoje lekcje i prace domowe. Podczas lekcji angielskiego dzieci uczą się czytać i pisać. Właściwie każdy absolwent przedszkola czyta i pisze po angielsku. Nauka liter zaczyna się zwykle w grupie trzylatków, ale czasem dzieci znają litery kończąc odpowiednik naszego żłobka.
Na lekcjach matematyki dzieci poznają cyfry i proste działania matematyczne. Standardowy absolwent przedszkola potrafi dodawać i odejmować do 20, odróżniać liczby parzyste od nieparzystych, podzielić całość na pół i odczytać godzinę na zegarku (z dokładnością do 15 minut).
Muzyka i plastyka są traktowane w przedszkolach jako zabawa, ale dzieci wykazujące talent ćwiczą pod okien wyspecjalizowanych instruktorów zwykle od 4 roku życia.
Czasem widujemy małych muzyków w drodze na lekcje. Przyszli wirtuozi są czasem tak mali, że nie są w stanie nieść skrzypiec, które są pierwszym instrumentem. Dzieci uczy się grać metodą Suzuki, która ma swoich zwolenników również w Polsce. 

Każde singapurskie przedszkole jest dwujęzyczne. Obok lekcji angielskiego i matematyki dzieci uczone są innego języka. Często jest to chiński, ale można znaleźć przedszkola z innymi językami, chociaż wymaga to wysiłku.
Spora grupa singapurskich przedszkolaków spędza w placówce zaledwie 3 godziny. Najpopularniejsze przedszkola w community center zwykle nie mają placu zabaw. W tego typu placówkach nie ma też  zabawek. Po trzech godzinach lekcji dziecko idzie do domu lub na inne zajęcia. Przedszkola w Community Center działają na dwie zmiany. Można brać udział w zajęciach od 9 do 12 lub od 12.30 do 15.30. Czasem dzieci jedzą w tym czasie posiłek przyniesiony z domu, a czasem przygotowany na miejscu. Jest to zależne od placówki. Przedszkola w Community Center są bardzo atrakcyjne cenowo i zwykle mają więcej chętnych niż miejsc. Dzieci dla których zabrakło tam miejsc mogą uczyć się w przedszkolach prywatnych.
Przedszkole prywatne to zwykle spory wydatek. Oferta jest bogata i bardzo różnorodna. Są przedszkola otwarte od 6.30 do 21.30 gdzie dzieci nie tylko się uczą, ale też bawią i śpią, przedszkola gdzie wykupuje się poszczególne zajęcia, przedszkola na zamkniętych osiedlach dostępne tylko dla mieszkańców. Przedszkola w domach jednorodzinnych czasami mają piękny plac zabaw, a czasem  nie mają go wcale. Przedszkola w centrach handlowych placu zabaw nie mają, ale zwykle znajdują się w centrach doszkalających są więc popularne i uważane za stymulujące.
Wiele przedszkoli prowadzonych jest metodą Marii Montesorii, która w Singapurze przybrała ciut karykaturalną formę. Z idei wspierania spontaniczności umożliwiającej wszechstronny rozwoju fizyczny, duchowy, kulturowy i społeczny Singapurczycy zostawili tylko rozwój.
Spora cześć przedszkoli prowadzona jest przez organizacje religijne rożnego typu. Wiele przedszkoli jest w salach kościelnych. Przedszkola prowadzone przez katolickie zakonnice cieszą się dobrą opinią rodziców, podobnie jak przedszkola przy kościołach anglikańskich. Pobożni muzułmanie chętnie posyłają swoje dzieci do przedszkoli koranicznych gdzie cześć zajęć odbywa się po arabsku, a dzieci uczą się Koranu.
Właściwie każdy może wybrać coś dla swojego dziecka ograniczeniem jest jedynie cena i lista oczekujących. Do przedszkola przy najlepszej szkole międzynarodowej trzeba zapisać dziecko właściwie tuż po jego urodzeniu.