Zupa montowana

Dawno, dawno temu, kiedy Kura była małą dziewczynką jej mamusia Kwoka gotowała jej zupki. Kura pluła tymi zupkami dalej niż widziała, w dzieciństwie bowiem preferowała kiełbasę. Gdy Kura podrosła i została studentką z cieniutkim portfelem rozsmakowała się w domowym rosołku, ale innych zup nie lubiła i nie potrafiła ich ugotować. Przychówek i Żywiciel też nie przepadali za zupami. Czasem skusili się na biały barszcz, pieczarkową i grochówkę, ale pozostałych zup nie jedli.

Gdy Kura zamieszkała w Singapurze ze zdziwieniem stwierdziła, że wiele jej azjatyckich koleżanek je na śniadanie zupę. Dużą popularnością wśród tubylców cieszyła się zupa montowana, jedzona z wielkiej miski. Zanim Kura odważyła się tą cudaczną zupę spróbować obserwowała jak tubylcy podchodzą do lady i przy pomocy szczypiec wrzucają do miski: pierożki, rybne kulki, kawałki marchewki, kapustę i tofu.

Kura nabrała ogromnej ochoty na zupę montowaną i do swojej miski wrzuciła pierożki, warzywa, mięsne pulpeciki, jajko i tofu.
Przygotowanie zupy trwało chwilkę. Pani ze stoiska zupowego wrzuciła warzywa do wielkiego sitka, a sitko wsadziła do gara z gotującym się bulionem. Dwie minuty później pani jednym ruchem przerzuciła zawartość sitka do miski i zalała to szarą cieczą. Zanim Kura się otrząsnęła pani poprosiła o 4 dolary i dorzuciła do Kurzej miski fasolę i szczypiorek.
Kolor zupy montowanej jest obrzydliwy (Przychówek mówi, że jest to kolor "brudowy"), smak nieszczególny, a jednak Kura tę zupę pokochała i jada ją codziennie coraz częściej na śniadanie.

• Nie masz ochoty na taką zupę? - zapytała kiedyś Kura Przychówka
• Nie będę jej jeść, bo się uzależnię - powiedział dzieciak i poszedł kupić wielką kiełbasę.
• Może rzeczywiście coś do niej dosypują - pomyślała Kura i zamówiła kolejną porcję zupy.

Sekret zupy tkwi w warzywach, które gotują się bardzo krótko oraz w bulionie, który gotuje się bez przerwy na bardzo małym ogniu.
Nie da się tego powtórzyć w domowych warunkach dlatego Kura musi się najeść zupy montowanej na zapas.